De wondere wereld van het rolstoelbasket even uitgelegd

Rolstoelbasketbal wordt gespeeld door sporters met een lichamelijke handicap. De spelregels tegenover het ‘gewone’ basketbal zijn slechts minimaal aangepast in functie van het gebruik van de rolstoel. Het belangrijkste verschil met basketbal is de loopfout. Een speler mag maximaal tweemaal aan de wielen duwen, met de bal op de schoot, en moet dan minstens éénmaal met de bal dribbelen. Bij het niet naleven van deze regel maakt de speler een fout die vergelijkbaar is met een loopfout in het basketbal. 

Maar er is meer... er wordt met de handicap van een speler rekening gehouden via het classificatiecijfer

Het classificatiecijfer is afhankelijk van de functionele mogelijkheden van een speler. Hoe groter de mogelijkheden hoe groter het classificatiecijfer is.

De spelers worden geclassificeerd door middel van een functionele en medische classificatie.
De functionele classificatie is vooral gebaseerd op sportspecifieke tests zoals werpen, passen, rebound en dribbelen. De medische diagnose of het onderzoek van de spierfuncties zijn minder van toepassing voor het classificeren. Toch is het een eerste indicator om een speler te plaatsen bij de start van zijn ’basket’ activiteiten.

Beginnende spelers, jeugdspelers en dames krijgen bonificaties volgens het reglement.
In basketbal wordt een speler ingedeeld in één van de acht klassen. De klassen gaan van 1.0 tot 4.5 (Klassen 1.0, 1.5, 2.0, 2.5, 3.0, 3.5, 4.0 en 4,5) waarbij een hoger cijfer aangeeft dat de speler minder motorische beperkingen heeft.

Het maximaal toegestane puntenaantal van een opgesteld team is 14.0 voor landenteams en 14.5 voor clubteams. Het gebruik van een maximum puntenaantal op basis van classificatiepunten zorgt voor gelijkwaardigheid in teams. Hierdoor zijn ook spelers met een ernstigere beperking noodzakelijk voor het team.

Hieronder wordt rolstoelbasketbal aan de hand van een filmpje een beetje beter uitgelegd.

https://youtu.be/VnvuzXpLCUg